Bugün benim hayatımın dönüm noktası...Neden mi? Hadi bir çay al gel,anlatayım...
Bu hikayenin başlangıcı 16 Aralık gecesine dayanıyor aslında.O gece yarısı bir anda garip bir mide bulantısı ile uyandım,bütün gece kıvrandım ne olduğunu anlayamadım öylece sızmışım ardından.Ertesi gece yine aynı şey...
Dedim ki ya zehirlendim ya da apandistim patlıyor,o gece istifra ettim ve rahatlayıp uyudum.Sabah ola hayrola dedim.O gün bir arkadaşım geldi ve ona anlattım bana garip gözlerle baktı bu bulantı öle zehirlenme falan değil ben sana söyleyeyim dedi...Yook canım dedim...
Aslında evet bir bebek sahibi olma fikrimiz vardı buna artık hazırdık fakat o ay bu ay değildi,yani bence öyleydi.Tabi arkadaşımın söylediği içime kurdu düşürmüştü bir kere acaba mı dedim.Ertesi gün soluğu eczanede aldım.
"2 tane gebelik testi alabilir miyim?"
Koşar adım geldim eve.Tamam yapıcam ama o heyecan o karmaşa anlatılamaz.Bir yandan kalbim kanatlanıp uçacak bir yandan da hayal kırıklığından korkuyorum.Bir müddet testler bana ben testlere baktık durduk.Sonra cesaretimi toplayıp yaptım.
Ama o da ne bişey var ama silik gibi var gibi de yok gibi de...Hayda...
Başladım ağlamaya ama ne ağlamak,öyle filmlerdeki gibi kibar iki üç damla değil baya "Yaprak Dökümü'nün Nejla'sı gibi çığlık çığlığa bir ağlama:)
Hemen arkadaşımı aradım.Telefonda ben çığlık atıyorum o çığlık atıyor:) Çığlıklar arasında silik bu ne demek dedim o da bana diğer testi yap hemen dedi.
Bu sefer silik değil resmen iki çizgiydi.Ağlamalar,çığlıklar...
O gün mutluluktan öyle çok ağladım ki günün sonunda ağlamaktan yüzüm gözüm şişmişti.
Bunu tabiki de hemen eşime söylemeliydim.Evde bir çift bebek ayakkabısı vardı,onları bir kutuya koydum test ile birlikte ve eşimi aradım.Ses tonumu hiç bir şey olmamış gibi yapmaya çalışarak eşimi aradım ve eve gelmesi gerektiğini söyledim.10 dk sonra evdeydi.Ben o sırada kamerayı ayarlamıştım.Kapıyı açtım kutuyu tutuşturdum eline ne olduğunu anlayamadı tabi ama kutuyu açınca öyle şaşırmış olacak ki "İbrahim Tatlıses" edasıyla "ABBOOOVV" diye bağırıverdi :)
Ondan sonra tüm aile ve dostlarımıza aynı kutuyu hediye olarak verip çaktırmadan videoya çektik ve hayatımızın en keyifli videosunu çekmiş olduk...
Test yaptığım gün hemen ilk müsait olan doktora randevu aldık ve doktora gittik.Doktor baktı,bir şey yok.Ama test yaptım hemde 2 tane bakın burada diye çıkardım testleri.Çok küçük olduğu için henüz görünmüyor olabilir kanda bakalım dedi.Ben ki iğne fobisi olan kişi nerdeyse koşa koşa gittim kan aldırmaya.
2 saat sonra dediler...Geçmedi o iki saat 1 buçuk saat dayanabildim gittik hastaneye sonuç çıkacaktı dedik.Baaakaaalıııımm...Yaa hemşire bey kardeş ağır çekim yapma sabredemiyoruz işte...hıh..kağıt çıkıyor yazıcıdan nee ne yazıyor orda 159 mu ne yani ne o pozitif mi? Hayırlı olsun "Hamilesiniz!"
Oradan hemen doktorun yanına...Fakat doktor diyor ki evet kanda çıkmış fakat biz keseyi görmeden bir şey diyemeyiz.
-Nasıl yani doktor bey hamile değil miyim?
-Gebelik başlangıcı diyelim.
-Ama hamileyim yani...
-Henüz çok erken
-Ama doktor bey bebek yok mu?
-Var ama henüz rahme yerleşmemiş.Dış gebelik olabilir,tutunamayabilir.Keseyi görmek lazım.
-Ama hamileyim...
-Tamam tamam hamilesin!
-O zaman sevinebiliriz öyle mi?
Doktoru biraz yıldırmış bir şekilde eve geldik.Henüz 2-3 haftalıktı.Ondan sonra maceramız başladı.Hamilelik bir kadının yaşadığı en özel şeylerden biri şüphesiz ki.Vücudunda bir canı taşımak onu kanınla canınla beslemek,bir mucizeyi yaşamak...
Ama o fragmanmış,esas film doğumla itibaren başlıyormuş.
O içinde büyüttüğün canı kucağına aldığın zaman hayat bambaşka oluyormuş...
Bir kadının yaşadığı en özel,en güzel,en mucizevi,en tarifsiz duygular saklıymış o elini tuttuğun canda...
İşte bizim hayatımız 1 yıl önce Aren'i öğrendiğimizde değişti.Şimdi bunun Beylikdüzü'nün Anneleri sayfası ile ne alakası var bu senin şahsi hikayen deme.Ben bu günü yaşamasaydım böyle bir sayfa açılmayacak,ben siz değerli anneler ile tanışamayacak belki de yollarımız hiç kesişemeyecekti.
Eğer sen de hayatının dönüm noktasını bizimle paylaşmak istersen adres belli...Hikayeni yaz beylikduzununanneleri@gmail.com a gönder,bize bu hikayeye ortak olma fırsatını ver...
